Τρίτη 17 Ιουλίου 2007

A full time job

Τον τελευταίο μήνα έχω κάνει το Θεσσαλονίκη-Αθήνα, (ποια περιοχή της Θεσσαλονίκης να πώ που την ξέρουν στάνταρ όλοι?) Καλαμαριά Κέντρο, κανα τέταρτο απόσταση δηλαδή...
Εχω πάει σε κάθε είδους interview, σε εταιρίες που δεν ξέρουν τι θέλουν στυλ "ναι βοηθό λογιστή γράφουμε στην αγγελία αλλά πρέπει να ξεκινήσεις απο το αρχείο και μελλοντικά θα φτάσεις και στη θέση που λέμε", σε εταιρίες στυλ άντρα θέλουμε τώρα τον θέλουμε "πόσο άμεσα θα μπορούσατε να ξεκινήσετε?......σε 3 μέρες είναι καλά?", σε εταιρίες high lux που φοβάσαι να περπατήσεις μήν τυχόν και χωθεί το τακούνι σε καμιά πετρούλα απο το ψηφιδωτό που έχουν για πάτωμα και φυσικά πρέπει να περάσεις και τα απαραίτητα ψυχολογικά τέστ για να κρίνουν το χαρακτήρα σου.
Νομίζω οτι αυτό ήταν το πιο αστείο της υπόθεσης, εγώ που έχω κάθε μέρα άλλη γνώμη για τον εαυτό μου κατι τέτοια τέστ αν με βάζεις κάθε μέρα να τα κάνω κάθε μέρα διαφορετικό αποτέλεσμα θα βγάζουν, ευτυχώς δεν μου ζητήσαν να το γράψω και δεύτερη φορά γιατι μάλλον θα είχαμε πρόβλημα.....ε ναι βρε παιδιά σήμερα μπορεί να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου μελιστάλαχτο, αύριο που θα εχει 40 βαθμούς κελσίου και θα με πιάσει το προεμμηνοριακό μου σύνδρομο (σωστά το έγραψα???) θα είμαι μια σκύλα, κακομαθημένη γκρινιάρα!!!
Βέβαια αυτό δεν μπορώ να το πώ στο τεστ....πάλι καλά που είναι γραπτό και δεν σου χώνουν τίποτα ηλεκτρόδια για να βλέπουν αν λές αλήθεια οταν απαντάς.....καλά ξέφυγα ξέρω, πολύ χουλιγουντιανό το έκανα...
Υπήρχαν και οι συνεντεύξεις αστραπή, μέσα σε 5 λεπτά σου έχουν πεί στα γρήγορα τι ζητάνε και περιμένουν απάντηση σε μια ανύπαρκτη ερώτηση στυλ "λοιπόν?"....
Με εκνευρίζει οταν δεν με παίρνουν να πάω για συνέντευξη σε καμιά θέση που μου αρέσει αλλά πιο πολύ εκνευρίζομαι οταν πάω σε μια συνέντευξη και τελικά δεν με ενδιαφέρει....such a time waste!!
Φυσικά εννοείτε οτι δεν αποφασίζουν αν θα σε προσλάβουν ετσι στα γρήγορα, βάζοντας το χρόνο που περνάει απο τη μέρα που θα στείλεις βιογραφικό μέχρι τη μέρα που θα σε καλέσουν για συνέντευξη περνάνε κανα 2-3 βδομάδες (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις ). Το λές το ποίημα στην πρώτη συνέντευξη, αν τους αρέσεις το ξαναλές μετά απο καμιά βδομάδα και σε κάποιον ανώτερο και αν αρέσεις και σε αυτόν βάζεις το γιάπικο το κουστουμάκι και πάς να γνωρίσεις τα ανώτερα στελέχη....βέβαια ούτε και αυτοί σου λένε ναι ή ου....άντεξες ένα μήνα ταλαιπωρία περίμενε λίγο ακόμα για να αποφασίσουμε αν σε θέλουμε!! Βέβαια πρέπει να φτάσεις να σου πουν το ναι σε θέλουμε για να μάθεις και πόσα θα πάρεις....νομίζω πως πρόκειτε για συνωμοσία σου λέει θα της βγάλουμε την πίστη στην κούραση πάνω κάτω, θα τη ζαλίσουμε με τόσες συνεντεύξεις που μετά θα πει το ναι οσα κι αν της δώσουμε...
Οπως μπορείτε να φανταστείτε εχω φτάσει σε σημείο να λέω σαν ποίημα τις απαντήσεις στις καθιερωμένες ερωτήσεις του interview , τετοια άνεση και χαλαρότητα δεν την περίμενα εκ μέρους μου. Υπάρχουν και περιπτώσεις που με τις ερωτήσεις που μου κάνουν παίρνω ανάποδες και απαντάω καταλλήλως, χάνω στάνταρ το ενδεχόμενο να δουλέψω ποτέ εκει αλλά καλύτερα οταν είναι τόσο αδιάκριτοι γιατι να θες να δουλέψεις μαζί τους? Για παράδειγμα :
-Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σας?....είναι πολιτικός....
-Αθήνα θα μείνεται μόνη ή με κάποιο φίλο?.....με το υπηρετικό μου προσωπικό....
-Πως σκοπεύετε να ανταπεξέλθετε στα έξοδα μιας μεγαλούπολης, θα έχετε οικονομική στήριξη απο την οικογένεια ή κάποιον χμμμ χορηγό?.......κέρδισα το τζόκερ και δεν ξέρω τι έχω, απο συνήθεια δουλεύω....
Πάλι καλά που δεν ζήτησαν και τη φορολογική μου δήλωση και το γενεολογικό μου δέντρο...

Μετά απο τόσα δρομολόγια, τα οποία έκτος απο κουραστικά είναι και ασύμφορα, κατάλαβα πως οταν ψάχνεις για δουλειά ή άνεργος με καλό budget πρέπει να είσαι ή να μπορείς να παίρνεις άδεια κάθε βδομάδα απο καμιά μερούλα γιατί σου παίρνει απο μήνα έως 6μηνο να βρεις καμιά καλή εκτος κι αν πάθεις παράκρουση και συμβιβαστείς με κάτι άλλο.

Job searching is a "full time job" darling, which requires your full commitment for an unknown period...

πόσο δίκιο έχεις.....

15 σχόλια:

nosyparker είπε...

Εγώ ένα δεν κατάλαβα. Μένεις Θεσσαλονίκη και πας Αθήνα; Γιατί;

Μαράκι είπε...

Αισθηματικοί λόγοι nosy, τι να κάνουμε χαμουτζης μας έλαχε!!!

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

....κάτσε εκεί που'σαι ρε κατακάθι του Βοριά!!!....εδώ τα καίμε τα δάση και δεν έχουμε οξυγόνο για παραπάνω ανθρώπους...

zouri1 είπε...

αυριο θα ειναι ολα αυτα,μια μακρινη αναμνηση.Θα πανε ολα καλα,και συντομα.

patsiouri είπε...

Λοιπόν, στο τελευταίο interview που πήγα, μου είχαν ορκιστεί στο τηλ.πως πρόκειται για θέση σε γραμματεία και ΟΧΙ ΤΕΛΕΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ!!!

Φυσικά όταν έφτασα ανακάλυψα πως ΗΤΑΝ τελεμάρκετινγκ!

Πήγα να φύγω τσαντισμένη όπως και οι υπόλοιπες υποφήφιες που είχαν μάθει νωρίτερα τα κακά μαντάτα, όταν ο businessman με τον οποίο συνδιαλεγόμουν, σε μία ύστατηξ προσπάθεια να με κρατήσει μου είπε μελιστάλαχτα: "Μα είσαι τόσο ζωντανός άνθρωπος, πού είναι το πρόβλημά σου, δές το σά χόμπι, με τις φίλες σου αλήθεια δέ μιλάς με τις ώρες στο τηλέφωνο???"

Και του απάντησα πως και το σέξ μου αρέσει αλλά δέ θα πάω να κάνω και βίζιτες...άει σιχτίρ!

Μαράκι μου μήν αγχώνεσαι, πότε φεύγεις από την παλιά δουλειά??? Θα είσαι πολύ πιό άνετη όταν θα είσαι ήδη εδώ...

Μαράκι είπε...

ρε τσίρκο να πάς να κάνεις αναδάσωση για να έχει οξυγόνο και για μένα......αν και το σπίτι μου θα το γεμίσω πρασινάδα να συμβάλλω κι εγώ!!!

Μακάρι zouri κι εγώ το ελπίζω!!

Patsiouri τους δήλωσα παραίτηση την περασμένη βδομάδα οτι τέλος Αυγούστου φεύγω και μου καναν και παράπονο οτι τελευταία στιγμή το λέω....στην επόμενη δουλειά θα δηλώσω παραίτηση κανα τρίμηνο νωρίτερα!!

srm1033 είπε...

Ωχ κοριτσάκι μου καλό κουράγιο. Κανονικά θα έπρεπε να βάλεις τον καλό σου να σου ψάχνει για δουλειά. Η αγάπη έχει και το τίμημα της βλέπεις. Αντε να μας έρθεις με το καλό και όλα θα γίνουν αργα ή γρήγορα.

Alkyoni είπε...

αυτό με το ν αφήσεις τη Θεσ/κη μήπως να το ξανασκεφτείς;;
μήπως ν ανέβει επάνω ο "χαμουτζής";;
είμαι σχεδόν ένα μήνα εδώ -Αθήνα εννοώ- κι αυτό για καλοκαίρι και ήδη νοστάλγησα την πόλη μας.
όπως και να χει καλή τύχη
:)

Ανώνυμος είπε...

εεεε όλα θα πάνε καλά! υπομονή.

fevis είπε...

Καλό κουράγιο όντως, και αν το αποφασίσεις τελικά, καλώς να μας έρθεις..Μην ακούς λόγια... Όλοι οι καλοί χωράνε, ακόμα και στην Αθήνα που καίγεται...

Zooman είπε...

Λιγο υπομονή! ο επιμένων νικά!!

-_- είπε...

hey

you are one of two bloggers chosen by sharm to represent your country in the first international blog
WUB (World United Bloggers)
the aim of this blog is to prove to the world that the difference in our languages and religions and colors doesn't make us hate each other and we can make this world better if we say our opinion with a respect to the opinion of the others
if you are agree to join us please send e-mail with your nick name , age , country and your blog address on sharm_lover@hotmail.com to send you activation mail which makes you read every thing about the WUB (World United Bloggers) and it's aims
thanks

Sharm

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Μαράκι κουράγιο..!
Εμένα, με λίγο σπρώξιμο απο μέσον βέβαια, με κάλεσαν προ ημερών για μια δουλίτσα που κυνηγάω 5 μηνάκια τώρα!
Όταν όλοι μου έλεγαν να το ξεχάσω, εγώ πίστεψα ... και εγένετο! :)
So, keep walking!

Ό,τι καλύτερο για την κάθοδό σου στη πρωτεύουσα και την επικείμενη επαγγελματική σου άνοδο... ;)

σματς

Μαράκι είπε...

convinced τον έχω βάλει σε άλλα τρεχάματα δεν ξέρω πόσα ακόμα θα αντέξει....

Αλκυόνη αν αφήσει αυτός την Αθηνα μας βλέπω να ζούμε με αυτά που πετάνε απο τη λαική ενώ τώρα που θα κατέβω θα τρώμε και κάνα όσπριο :))) Η ρημαδα η Αθήνα έχει περισσότερες ευκαιρίες στα επαγγελματικά απο τη Θεσσαλονίκη.

keimgreek οταν θα πάνε όλα καλά θα ηρεμήσω :))

fevis να τα ακούνε αυτά μερικοί κακοήθεις...

zooman ο επιμένων νικά ή συμβιβάζεται για να μην ηττηθει και το 2ο δεν το γουστάρω καθόλου.

sharm ήρθε η ώρα μου να γινω ιντερνατιοναλ?τρέμε κόσμε!!!

Ε τώρα το "πιστεψα και εγένετο" παιδίσκη κι εγώ αν είχα μέσον θα το έλεγα.Προς το παρόν μονάχα ευελπιστώ.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τα ίδια είχα περάσει κι εγώ κάποτε. Το θέμα των συνετεύξεων είναι πολύ κουθραστικό και συχνότατα καταντά απάνθρωπο. Βάσει της ανάγκης για εργασία κάνουν όχι μόνο ψυχογράφημα, αλλά εξευτελιστικές ερωτήσεις, ακόμα και για ένα δικαίωμά μας (την εργασία).