Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

ATTITUDE

Οταν ήμουν μικρή και έβλεπα στις ταινίες τα πάρτυ, τις δεξιώσεις, τα gala ενθουσιαζόμουν ήθελα να τρυπώσω μέσα στην οθόνη να ζήσω για λίγο το μαγικό κόσμο, την glamouria ρε γαμώτο!!
Μεγαλώνοντας και βλέποντας οτι δεν χρειάζεται να είσαι ηθοποιός η μεγαλοεπιχειρηματίας για να βρεθείς σε ένα τέτοιο σκηνικό φανταζόμουν τον εαυτό μου να δουλεύω σε μεγάλη εταιρία και να βρίσκομαι σε τέτοιες εκδηλώσεις.
Σήμερα κατόπιν ωρίμου σκέψεως και αρκετών τέτοιων δεξιώσεων μπορώ να πώ πως....βαριέμαι αφάνταστα.....
Πλέον δεν είναι επιλογή μου να πηγαίνω σε τέτοια μέρη αλλά κατα κάποιο τρόπο υποχρέωση μου (μου το επιβάλλουν με το ζόρι ενα πράγμα)!!

Μια αίθουσα γεμάτη κόσμο, πελάτες, συνεργάτες, στελέχη, πολιτικοί, μπουφέδες γεμάτοι με φαγητά (και κόσμο να μασουλάει λες και έχει να φάει απο τον καιρό του Νώε), σερβιτόροι να περιφέρονται και να προσφέρουν ποτά, να ρέει άφθονο το κρασί, ο dj να παίζει lounge μουσική, αιθέριες υπάρξεις να στολίζουν σαν καλοβαλμένες γλάστρες τον χώρο της υποδοχής, κάμερες, φωτογράφοι και το Μαράκι να χασμουριέται συγκρατημένα (μα να το παθαίνω κάθε φορά που η κάμερα στρεφόταν σε μένα!!) και να νιώθει παρέτερη.

Lucio Gelsi

Τα καινούρια μου ρούχα, οι ψηλές γόβες, το αψεγάδιαστο βάψιμο όλα political right για την περίσταση εκτός απο μένα που πνιγόμουν και το έσκαγα έξω μακρυά απο τα φώτα....περίεργο αλλά σε μερικές εξόδους πανικού έπεσα πάνω στον γενικό διευθυντή μου που έψαχνε κι αυτός λίγη ηρεμία.
Και οι ώρες να περνάνε αργά.
Μετά απο αρκετές βόλτες μέσα στην αίθουσα, μικρές συζητήσεις και χλιαρά κοπλιμέντα, μερικά ποτήράκια κρασί άρχισα να συνηθίζω λιγο ακόμα έμεινε οπου να΄ναι θα τελειώσει.
Βέβαια σπάνια τελειώνει εκει, οταν φεύγει ο κόσμος και μένουν οι "διοργανωτές" θεωρείτε φυσικό μετά απο μια τέτοια μέρα άγχους να έρθει και η σειρά τους για χαλάρωση και διασκέδαση.
Και η βραδιά συνεχίζεται, σε άλλο μέρος, σε μπαρ, σε κλαμπ, σε μπουζούκια στα καλύτερα τραπέζια αλλά όχι με την καλύτερη παρέα.
Γιατι όσο και να θές να διασκεδάσεις οταν είσαι με 2-3 συναδέλφους πανω κάτω στην ηλικία σου που έχετε και 2-3 κοινά λές: θα περάσω καλά, Οταν ομως μέσα σε αυτόυς είναι και ανώτερα στελέχη, κατα τουλάχιστον μια 20ετιά μεγαλύτερα σου, που το μόνο που θές να συζητήσεις μαζί τους είναι το "γιατι ρε φιλάρα δεν μου κάνεις μια ρημάδα σωστή αυξηση και με ταλαιπωρείς με αυτά τα φλώρικα και θες να χαίρομαι και απο πάνω", δεν το λες αυτό διασκέδαση.
Οσα μπουκάλια με οινόπνευμα και να αδειάσουν δεν χαλαρώνεις, το μόνο που χαίρεσαι είναι που γινεσαι φέρσι αλλά πληρώνει άλλος...
Κάπως έτσι πέρασε αλλο ένα Σαββατοκύριακο. Αν και βαρετό επειδή το ξέρω πως είναι η τελευταία φορά που περνάω αυτο το λούκι ήμουν πιο χαλαρή, δεν με ενδιέφερε να δείξω καλή διαγωγή, δεν ήμουν στην τσίτα, δεν χάλασα τη ζαχαρένια μου απλά έκανα αισθητή την παρουσία μου...και η αληθεια είναι οτι δεν ξέρω αν είναι κακό αυτό, ισως αν το κάνανε όλοι να διασκεδάζαμε κιόλλας.

11 σχόλια:

Agobooks είπε...

Καλά, τι ποδάρες είναι αυτές;

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

....αφού ήταν η τελευταία φορά, στο καλό να πάει.....:-)))

3 parties a day είπε...

Έχεις δίκιο· όλ' αυτά φαίνονται ωραία στις ταινίες, αλλά άμα αποτελείς μέρος του σκηνικού κόβεις φλέβες από βαρεμάρα.

(Αυτό το "η τελευταία φορά" δεν το κατάλαβα. Παραιτήθηκες;)

patsiouri είπε...

Κι εγώ δέν το κατάλαβα, πότε θα τους το σκάσεις για την παραίτηση???

Όντως, τρελλή βαρεμάρα, και να σκέφτεσαι τί όμορφα θα ήταν όλα αυτά τα χρήματα να τα έτρωγες με τα φιλαράκια σου να γινόσασταν κουδούνι όλοι μαζί...

Μαράκι είπε...

Τελικά όλοι οι άντρες φετιχ έχετε με τα πόδια...

Δεν παραιτήθηκα ακόμα, θα μείνω το καλοκαίρι που χαλαρώνει η δουλειά, θα ξεκοκαλίσω όλη μου την άδεια και απο Σεπτέμβρη που ξαναρχίζουν τα ζόρια εγώ την κάνω με χαλαρά πηδηματάκια....για αλλού...προς χαμουτζήδες μεριά που λέμε εδω πάνω...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Έλα στους χαμουτζήδες... να δουν κι αυτοί μιαν άσπρη μέρα.... με υπέροχα πόδια

anima rana είπε...

αχ, γλυκιά μου. Έλα στους χαμουτζήδες να δεις και τα δικά μας τα χάλια...

Αλλαξα τμήμα και ήρθα στο χρυσό κοτέτσι με όλους τους αρχι-γύπες γύρω μου και το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να γεμίσω τη γκαρνταρόμπα μου με άψογα συνολάκια.

...και χωρίς να αλλάξει ο μισθός μου βεβαίως-βεβαίως...

καλή μας τύχη

Unknown είπε...

μαράκι το πλαγίως θα μας λείπει μόνο αφού εγώ ήρθα στην Πάνω Πόλη εσύ θα πας στην Κάτω Πόλη στην Πλαγίως Πόλη ποιος θα πάει;;;;;) είναι πολύ βαρετά αυτά τα πάρτι, τα 'χω φάει στη μάπα πολλά χρόνια στην Κάτω Πόλη ;)

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Μαράκι!
Θα κατέβεις κατα δώθε μεριά εε?

candy's τετραδιάκι είπε...

Φιλεναδα ελα κατωωωωωωωωω!!

Μαράκι είπε...

Βοηθήστε παιδιά να βρώ δουλειά σε λογιστήριο για να κατέβω....ως άνεργη δεν πάω πουθενά!!